StrongMan
30 i 31.. kilogramów. Tyle ważyły nasze walizki w momencie, gdy opuszczałyśmy Polskę ;-) Na szczęście nie byłyśmy same i udało się ten ciężar podzielić na większa grupę osób (tym samym unikając płacenia za nadbagaż). Tak więc wyjechałyśmy z Polski z opakowaniem marwitek i dwoma zagadkowymi paczuszkami, które dostałyśmy wychodząc z katedry z przykazaniem otwarcia dopiero na drugim końcu świata! Do zobaczenia za cztery miesiące!
poniedziałek, 25 czerwca 2007
11 czerwca 2007
11 czerwca 2007 (wieczór)
Irlandzka poezja…
Pierwszy przystanek: Galway, Irlandia.
Po kilku godzinach lotu i dwóch przesiadkach (Frankfurt, Dublin) dotarliśmy na miejsce spotkania SUPER. Po drodze spotkała nas miła niespodzianka – nie musieliśmy odbierać naszych bagaży na lotnisku w Dublinie! Wiedzą o tym zapewne nieliczni, więc spieszymy z wyjaśnieniem – takie rzeczy się tam jeszcze nie zdarzyły! Od jakichś kilku o ile nie od kilkunastu lat! Ale jak się na tym trochę zastanowić to jeśli obsługa lotniska miała do wyboru – nabawić się przepukliny dźwigając nasze 30-kilogramowe torby podróżne, czy też ten jeden jedyny raz zrobić wyjątek (i tym samym ustanowić precedens na skalę światową!) i przetransportować nasze bagaże od razu do następnego samolotu (redukując dwukrotnie konieczność pokonania siły grawitacji działającej na nasze walizki ;-) - to decyzja była oczywista. Do hotelu dojechaliśmy wieczorem, po czym zostawiliśmy nasze walizki w bezpiecznym miejscu (tak nam się przynajmniej wydawało ;-) ) czyli w pokojach i ruszyliśmy na podbój Galway z zamiarem obejrzenia całego miasta i co najciekawsze… udało się nam to ;-) Galway zrobiło na nas wrażenie sympatycznego irlandzkiego miasteczka… czuliśmy się prawie jak w domu, zwłaszcza, że trudno było nie spotkać osób, które naturalniej posługiwały się językiem polskim niż angielskim ;-) A poza tym spotkaliśmy Oscara Wilde’a z kolegą i przyłączyliśmy się do krótkiej dyskusji nad irlandzką poezją. Potem kolacyjka i… trzy dni ciężkiej pracy.
Pierwszy przystanek: Galway, Irlandia.
Po kilku godzinach lotu i dwóch przesiadkach (Frankfurt, Dublin) dotarliśmy na miejsce spotkania SUPER. Po drodze spotkała nas miła niespodzianka – nie musieliśmy odbierać naszych bagaży na lotnisku w Dublinie! Wiedzą o tym zapewne nieliczni, więc spieszymy z wyjaśnieniem – takie rzeczy się tam jeszcze nie zdarzyły! Od jakichś kilku o ile nie od kilkunastu lat! Ale jak się na tym trochę zastanowić to jeśli obsługa lotniska miała do wyboru – nabawić się przepukliny dźwigając nasze 30-kilogramowe torby podróżne, czy też ten jeden jedyny raz zrobić wyjątek (i tym samym ustanowić precedens na skalę światową!) i przetransportować nasze bagaże od razu do następnego samolotu (redukując dwukrotnie konieczność pokonania siły grawitacji działającej na nasze walizki ;-) - to decyzja była oczywista. Do hotelu dojechaliśmy wieczorem, po czym zostawiliśmy nasze walizki w bezpiecznym miejscu (tak nam się przynajmniej wydawało ;-) ) czyli w pokojach i ruszyliśmy na podbój Galway z zamiarem obejrzenia całego miasta i co najciekawsze… udało się nam to ;-) Galway zrobiło na nas wrażenie sympatycznego irlandzkiego miasteczka… czuliśmy się prawie jak w domu, zwłaszcza, że trudno było nie spotkać osób, które naturalniej posługiwały się językiem polskim niż angielskim ;-) A poza tym spotkaliśmy Oscara Wilde’a z kolegą i przyłączyliśmy się do krótkiej dyskusji nad irlandzką poezją. Potem kolacyjka i… trzy dni ciężkiej pracy.
Oto my z Oscarem Wilde'm ;-)
Główny deptak w Galway - tym razem bez nas ;-)
Katedra (bynajmniej nie Informatyki Ekonomicznej :-P )- położona na drugim końcu miasta - do osiągnięcia w 15 minut od naszego hotelu ;-) (który zreszta był w centrum ;-))
I najbardziej zrelaksowani mieszkańcy Galway w oczekiwaniu na kolację ;-)
Subskrybuj:
Posty (Atom)